Afgelopen zaterdag was dan de eerste competitiewedstrijd. De Derby tegen de Posthoorn. Een Derby die altijd voor veel vuurwerk zorgt. Zo ook deze keer. Onze tegenstander heeft ons vriendelijk ontvangen met fakkels.
De eerste helft was echt van ons en we maakten dan ook het eerste doelpunt door Emile Brouwer. Een echte Brouwer goal. Perfect voorgesneden door Wim Luigjes en goed ingekopt door Emile. Eerst een fantastische redding van de keeper waarna Emile hem met zijn hele hebben en houwen de touwen injoeg. Dit alles was te danken aan de goede organisatie en teamspirit die in de groep zat.
Ongeveer 10 minuten voor de rust schoot Romano van de Posthoorn hem door middel een vrije trap perfect in de kruising. Waar Joey ook nog net zijn vingertoppen tegenaan kreeg, alleen net niet voldoende: met 1-1 de kleedkamer in.
De tweede helft was een meer over en weer wedstrijd waarin alles kon gebeuren. Dalian maakt een solo en schiet via een speler van de Posthoorn de bal over de keeper. 2-1 Na een onoplettendheid en even niet goed communiceren krijgen we de goal om onze oren. 2-2.
Dan gebeurt het ongelooflijke…….. In de 94ste minuut geeft de scheids een penalty aan de Posthoorn. Terecht of onterecht, hij werd gegeven. Marvin Snijders schiet raak. Hiervandaan de teleurstelling. Onze jongens kregen te weinig. En dat doet pijn, omdat ze meer verdiende. Desalniettemin is mijn grote gevoel, een trots gevoel. Een wedstrijd die we over 40 jaar met elkaar nog bespreken. Om de goede momenten en zeker ook de discutabele momenten.
Terugdenkend aan deze wedstrijd mogen we trots zijn op de stappen die we nemen. Er stond een team op en naast het veld. Een team dat de V.O.P. zijn identiteit liet zien. Nu is het werken naar OSO. Nu al zin in volgende week.
